Hoe ziet je leven eruit nadat je een hartstilstand hebt overleefd? Wilma van Veen, Kunstenares en moeder van drie kinderen, overkwam het. “Als hartpatiënt weet je diep vanbinnen dat je kwetsbaar bent, maar eigenlijk is iedereen dat. Niemand weet of hij de dag van morgen zal mogen beleven.”
In februari 2013 zakte Wilma Veen na een hardlooptraining plotseling in elkaar. “Ik weet nog dat ik tegen een vrouw naast me zei: ‘Ik word niet lekker.’ Vanaf dat moment weet ik niets meer. Je knippert met je ogen en je bent weg. Een ambulance bracht me naar het ziekenhuis. Na drie weken werd ik geopereerd en kreeg ik een S-ICD, een defibrillator die mij een shock geeft als mijn hart stilstaat.”
“Je realiseert je nog meer dat je als mens zo kwetsbaar bent”
– Wilma van Veen
Kookschema
“Na deze operatie mocht ik naar huis”, vervolgt Wilma. “Door de reanimatie waren mijn ribben gekneusd en een paar gebroken, bovendien had ik weken in bed gelegen. Dan heb je totaal geen conditie meer, je bent echt afhankelijk van hulp. Mijn buurvrouw had een kookschema gemaakt waarin vijf gezinnen participeerden. Elke week kwamen twee vriendinnen op zaterdagochtend even extra helpen in huis. Het hele gezin werkte dan mee, terwijl ik op de bank lag en langzamerhand zelf steeds meer kon helpen. Op 25 februari 2013 had ik een hartstilstand en op 30 april van dat jaar stond mijn hart opnieuw stil. Gelukkig heeft toen de defibrillator zijn werk goed gedaan. Doordat ik opnieuw een week in het ziekenhuis terechtkwam, was de conditie, die ik langzaam had opgebouwd, weer weg. Toen dit voor de tweede keer gebeurde, was ik heel angstig geworden. Je realiseert je nog meer dat je als mens zo kwetsbaar bent. Mijn leven kon dus echt zomaar stoppen. In Jesaja 43 staat: Wees niet bang, want Ik ben bij je. Dat tot je door laten dringen als je bang bent, is een grote kracht.”
Revalideren
“Iedereen vertelde mij dat het wel een jaar zou duren voordat ik hersteld was van mijn hartstilstand”, blikt Wilma terug, “Dat kon ik vooraf niet geloven. Toen ik een jaar verder was, moest ik constateren dat ik inderdaad heel veel weer kan doen, maar nog niet op het niveau functioneer van voor mijn hartstilstand. Ik fiets drie keer per week 45 minuten, ga twee keer per week sporten in de sportschool en loop twee keer per week een uur in het bos. Hierdoor is mijn conditie sterk vooruitgegaan, maar het lukt mij nog niet om een hele dag achter elkaar door te werken. Na de lunch lig ik daarom een half uur op de bank, dan kan ik de hele middag weer aan. Dat doe ik ook na de avondmaaltijd, waardoor ik in staat ben van alles te ondernemen.”
“Dat het leven eindig is, heb ik gevoeld in mijn hele zijn”
– Wilma van Veen
Zuinig op mijn lijf
Wilma: “Naast het dagelijks aanpassen van mijn ritme eet ik gezond. Door de hartstilstand ben ik me meer dan ik zou wensen bewust van de impact die gezondheid op je leven heeft. Ik heb maar één lijf, daar ben ik heel zuinig op. Dat het leven eindig is, heb ik gevoeld in mijn hele zijn. Dat heeft me veel meer bewust gemaakt van de schoonheid van het leven. Ik genoot altijd al van de natuur met al haar prachtige kleuren, maar nu sta ik er nog meer bewust bij stil. Ik geniet van het opstaan ’s morgens en zomaar weer op de fiets kunnen stappen. Ik geniet nog meer van mijn kinderen. Uren kan ik naar ze kijken en dan ben ik me ervan bewust hoe geweldig het is dat ik nog met ze kan optrekken en hun moeder kan zijn. Door mijn kwetsbaarheid ben ik milder geworden. Ik hield al van mensen, maar nu nog meer. Ik maak me niet meer zo druk als dingen anders lopen. Door mijn hartstilstand werd mijn hele agenda leeggemaakt. Afspraken, lezingen, exposities, een nieuw boek en feestjes; alles werd afgezegd. Ik heb geleerd dat loslaten lastig is, maar niet onmogelijk. Elk moment dat ik weer iets voor het eerst kon, was ik als een kind zo blij. Ik heb zelfs een boek kunnen maken met de toepasselijke titel Ik vrolijk jou. Een boek voor iedereen die wel wat vrolijkheid kan gebruiken. Het moment dat het naar de drukker ging, was na het jaar dat ik achter de rug had een nog groter feestje!”
“Elke dag ben ik dankbaar dat mijn hart weer zo zijn best heeft gedaan de hele dag. Door je te focussen op dat wat goed gaat in het leven en waar je dankbaar voor bent, krijg je voldoende kracht om te genieten. Ondanks onzekere factoren rondom de kracht en mogelijkheden van je hart. Naast diverse concepten schilder ik al jaren met regelmaat een hart. Gewoon omdat ik zo graag beeld geef aan het leven vol passie en leven in liefde. Als je kunt liefhebben, heb je een sleutel van levensgeluk in je handen. Als je boosheid, bitterheid, teleurstelling en verdriet langzaam kunt loslaten door lief te hebben en te vergeven, dan ben je een levenskunstenaar. Dan is het wel of niet zijn van een hartpatiënt daaraan ondergeschikt. Vrede, rust en liefde in je hart overstijgt alles.”